mirror of
https://github.com/mrrpnya/lipu-sona.git
synced 2025-02-13 16:44:39 +00:00
87 lines
4.5 KiB
Markdown
87 lines
4.5 KiB
Markdown
|
% page 7a — więcej na temat budowania nieoficjalnych słów
|
||
|
% /dev/urandom
|
||
|
% marzec 2020
|
||
|
|
||
|
By dowiedzieć się, jak tworzone są nieoficjalne słowa, najpierw musisz
|
||
|
nauczyć się zasad działania fonologii toki pony. Słowa w tym języku są konstruowane
|
||
|
według systemu \(C\)V\(N\). To oznacza, że każda sylaba składa się z opcjonalnej
|
||
|
dowolnej spółgłoski, samogłoski i opcjonalnej spółgłoski nosowej (czyli „n”).
|
||
|
|
||
|
W dodatku sekwencje „ji”, „ti”, „wo” i „wu” są zabronione, przez co muszą
|
||
|
zostać zastąpione kolejno przez „i”, „si”, „o” i „u”.
|
||
|
|
||
|
Oto spis wszystkich dozwolonych sylab:
|
||
|
|
||
|
| a | e | i | o | u | an| en| in| on| un|
|
||
|
|:-:|:-:|:-:|:-:|:-:|:-:|:-:|:-:|:-:|:-:|
|
||
|
| a | e | i | o | u | an| en| in| on| un|
|
||
|
|ja |je | |jo |ju |jan|jen| |jon|jun|
|
||
|
|ka |ke |ki |ko |ku |kan|ken|kin|kon|kun|
|
||
|
|la |le |li |lo |lu |lan|len|lin|lon|lun|
|
||
|
|ma |me |mi |mo |mu |man|men|min|mon|mun|
|
||
|
|na |ne |ni |no |nu |nan|nen|nin|non|nun|
|
||
|
|pa |pe |pi |po |pu |pan|pen|pin|pon|pun|
|
||
|
|sa |se |si |so |su |san|sen|sin|son|sun|
|
||
|
|ta |te | |to |tu |tan|ten| |ton|tun|
|
||
|
|wa |we |wi | | |wan|wen|win| | |
|
||
|
|
||
|
Istnieje jeszcze jedna zasada: zaraz po samołgłosce nie może nastąpić kolejna
|
||
|
samogłoska, a zaraz po głosce „n” nie może nastąpić „m” ani kolejne „m”.
|
||
|
|
||
|
> %info%
|
||
|
> Zasada z „n” i „m” nie została wspomniana w oficjalnej książce,
|
||
|
> ale wszystkie wspomniane tam nazwy własne się jej trzymają, (np. Mjanma
|
||
|
> została zapożyczona jako „ma Mijama”, nie — „ma Mijanma”).
|
||
|
|
||
|
Spółgłoski nieobecne w toki ponie muszą zostać zastąpione przez podobne
|
||
|
głoski. Na przykład Rzym („Roma”) zamienia się w „ma tomo Loma”, a Dżakarta
|
||
|
przekształcono w „ma tomo Sakata”.
|
||
|
|
||
|
| spółgłoska | odpowiadająca głoska |
|
||
|
|:----:|:----|
|
||
|
| k | „k”, „g”, polskie „h”, francuskie „r” |
|
||
|
| l | „l”, polskie „r” czasem angielskie „r” |
|
||
|
| m | „m” |
|
||
|
| n | „n”, „m” na końcu sylaby |
|
||
|
| p | „p”, „b”, „f”, czasem „w” |
|
||
|
| s | „s”, „z”, „dż”, „cz”, „sz”, „rz/ż”, „c”, „ks” |
|
||
|
| t | „t”, „d”, „dź/dzi” |
|
||
|
| w | „w”, „ł”, często angielskie „r” |
|
||
|
|
||
|
Jeżeli w jakimś słowie występuje kilka spółgłosek pod rząd, najlepiej
|
||
|
zostawić tylko jedną. Ewentualnie można zrobić z nich osobne sylaby.
|
||
|
|
||
|
Jeśli chcemy dodać spółgłoskę ze względu na skupisko dwóch samogłosek,
|
||
|
najlepiej wybrać „w” lub „j”, ponieważ te najlepiej się kryją wśród innych głosek,
|
||
|
(np. Azja — „ma Asija” lub Erytrea — „ma Eliteja”).
|
||
|
|
||
|
W razie, gdybyśmy zdecydowali się utworzyć dwie sylaby, by rozdzielić zbitkę
|
||
|
spółgłosek, albo powtarzamy samogłoskę występującą w poprzedniej sylabie,
|
||
|
albo wstawiamy „u”. (np. Islandia („Ísland„) — „ma Isilan”, a Szkocja — „ma Sukosi”).
|
||
|
|
||
|
Przy tworzeniu nazw miast, najlepiej wzorować się na tym, jak mieszkańcy tego
|
||
|
miasta by wymówili tę nazwę. Na przykład kanadyjskie Toronto w oficjalnej książce
|
||
|
zostało zapisane jako „ma tomo Towano”, nie — „ma tomo Tolonto”.
|
||
|
|
||
|
Nazwy państw mogą zostać zaczerpnięte z formy w dopełniaczu lub nazwy używanej
|
||
|
przez dany lud. Na przykład rodzima nazwa Japonii to „Nippon”, ale japończycy
|
||
|
i język japoński są kolejno określane jako „Nihonjin” i „Nihongo”. Na podstawie
|
||
|
dwóch ostatnich słów utworzono nieoficjalne słowo „Nijon”. Podobnie słowo
|
||
|
„Wensa” (Szwecja) pochodzi od wyrazu „svenska” („szwedzki”).
|
||
|
|
||
|
Jeżeli nazwa kraju lub miasta jest często skracana, można utworzyć nieformalne słowo
|
||
|
w oparciu o ten skrót. Przykładowo Los Angeles („L.A.”) staje się „ma tomo Ele”,
|
||
|
a Wielka Brytania („U.K.”) — „ma Juke”. Ta sama zasada może zostać zastosowana
|
||
|
w innojęzycznych akronimach: Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
|
||
|
(rosyjski skrót: „СССР”) zmienia się w „ma Sesesele”.
|
||
|
|
||
|
Niektórzy stosują zasadę, że jeśli powstałe w ten sposób nieoficjalne słowo brzmi
|
||
|
tak samo, jak rodzime słowo toki pony, to nieoficjalne słowo powinno zostać
|
||
|
nieco zmodyfikowane. Na przykład imię „Mary” (skąd zresztą „meli” właśnie pochodzi)
|
||
|
zwykle zmienia się „jan Mewi”. W ten sposób można uniknąć nieporozumień.
|
||
|
|
||
|
Istnieją jeszcze inne zasady, ale są różnie postrzegane przez różnych ludzi.
|
||
|
Inną listę zasad tokiponizacji można znaleźć w oficjalnej książce. Lista ta
|
||
|
jest krótsza, ale za to mniej szczegółowa.
|
||
|
|
||
|
[Powrót do strony 7](pl_7.html) [Pierwsza strona](pl_index.html)
|